κρανοκοπώ

κρανοκοπῶ, -έω (Α)

κόβω τις κορυφές, κορφολογώ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο *κρᾶνον (βλ. λ. κρανίον) + -κοπῶ (< -κόπος < κόπος < κόπτω), πρβλ. αργυρο-κοπώ, πετρο-κοπώ].